Posiadanie narkotyków wiąże się z poważnymi konsekwencjami prawnymi, szczególnie w Polsce, gdzie przepisy dotyczące nielegalnych substancji są wyjątkowo restrykcyjne. Jakie kary grożą za posiadanie nawet niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek? Czym różni się znaczna ilość od ilości nieznacznej? Czy można uniknąć odpowiedzialności karnej? To pytania, które najczęściej zadają klienci, a odpowiedzi na nie znajdziesz w poniższym artykule.
Czym jest „posiadanie” narkotyków?
Posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia. Posiadaniem jest więc każdy fizyczny kontakt ze środkiem narkotycznym. Oznacza to, że przestępstwo popełnia także osoba, która dysponuje nim tylko przez chwilę, np. w celu jego zażycia.
Znajdowanie się pod wpływem środka odurzającego lub substancji psychotropowej (odurzenie) nie stanowi jednak przestępstwa, gdyż karalne jest tylko ich posiadanie.
Znaczna i nieznaczna ilość narkotyków
Prawo karne w Polsce nie definiuje konkretnych ilościowych kryteriów, tzw. wartości granicznych, odróżniających ilości nieznaczne od „zwyczajnych” i znacznych, tak jak to uczyniono w niektórych krajach europejskich (np. w Portugalii do 25 g marihuany, w Czechach do 15 g, zaś w Niemczech od 5 do 15 g w zależności od landów).
Wobec braku definicji legalnej w polskim prawodawstwie dotyczącej znacznej ilości narkotyków, z pomocą przychodzi orzecznictwo sądów, które najczęściej przyjmuje, że z ilością znaczną mamy do czynienia w sytuacji, kiedy dana ilość narkotyku pozwala na odurzenie kilkudziesięciu osób. Przy ocenie, czy ilość narkotyków można uznać za nieznaczną, sądy biorą pod uwagę okoliczności sprawy, w tym rodzaj substancji oraz jej przeznaczenie, np. posiadanie na własny użytek.
Posiadanie narkotyków na własny użytek
Posiadanie narkotyków na własny użytek to sytuacja, w której osoba posiada niewielką ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, przeznaczonych wyłącznie na jej własne potrzeby. Co istotne, w przypadku posiadania ilości nieznacznej, przeznaczonej na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.
Umorzenie postępowania oznacza, że sprawca czynu nie poniesie odpowiedzialności karnej. Takie orzeczenie może zapaść na każdym etapie postępowania, również w postępowaniu sądowym.
Kary za posiadanie narkotyków
Przestępstwo posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych jest regulowane przepisami art. 62 oraz art. 62b Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
W razie spełnienia odpowiednich przesłanek możliwe jest warunkowe umorzenie postępowania. W przypadku przestępstwa posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych uprzednia karalność sprawcy nie wyklucza możliwości warunkowego umorzenia postępowania, gdzie ogólną zasadą jest niekaralność sprawcy za przestępstwo umyślne. Warunkowe umorzenie postępowania nie znajdzie jednak zastosowania do typu kwalifikowanego, tj. posiadania znacznej ilości narkotyków z uwagi na wysokie zagrożenie karą.
W określonych przypadkach sąd może również odstąpić od wymierzenia kary, ograniczając się do nałożenia środka karnego, przepadku lub środka kompensacyjnego, jeśli w ten sposób zostaną osiągnięte cele kary. Należy jednak pamiętać, że takie orzeczenie stanowi wyrok skazujący, co czyni je surowszym rozwiązaniem niż warunkowe umorzenie postępowania.
Pomoc prawna – posiadanie narkotyków
Przepisy prawa karnego dają możliwość złagodzenia kary, a nawet umorzenia postępowania, niemniej skuteczne ich wykorzystanie wymaga doświadczenia i znajomości procedur. Jeśli stoisz pod zarzutem przestępstwa posiadania środków odurzających lub psychotropowych – nie ryzykuj – skontaktuj się z Kancelarią i skorzystaj z pomocy adwokata. Kancelaria oferuje pomoc prawną na każdym etapie postępowania – przygotowawczego, sądowego i wykonawczego.
